Said Nursi: een leven van wijsheid, strijd en geloof
Said Nursi werd in 1878 geboren in een dorp in het oosten van Turkije. Hij overleed op 23 maart 1960 in het zuidoosten van Turkije.
Zijn wijsheid en opvoeding
Said Nursi, die een scherpe geest, een buitengewoon geheugen en uitstekende vaardigheden bezat, trok al op jonge leeftijd de aandacht. Hij voltooide zijn opleiding in het traditionele madrasah systeem in een verbazingwekkend korte tijd – ongeveer drie maanden – een proces dat normaal gesproken vele jaren in beslag neemt onder normale omstandigheden.
Zijn jeugd werd gekenmerkt door een actief streven naar kennis en zijn superioriteit in wetenschap en geleerdheid werd duidelijk tijdens discussies met geleerden uit die tijd. Vanwege zijn uitzonderlijke intellect en capaciteiten werd Said Nursi Bediüzzaman genoemd, wat “het wonder van de tijd” betekent.
Na het beheersen van de Islamitische wetenschappen in de madrasah, verdiepte Said Nursi zich in verschillende moderne wetenschappen, volgde hij hedendaagse kranten en observeerde hij de ontwikkelingen in zijn land en de wereld van dichtbij. Door ervaring uit de eerste hand herkende hij de dringende problemen in de oostelijke regio’s waar hij geboren en getogen was en concludeerde dat onderwijs de meest dringende behoefte was.
Zijn inspanningen voor onderwijs en hervorming
In 1907 reisde Said Nursi naar Istanbul om te pleiten voor de oprichting van een universiteit in het Oosten, waar moderne en religieuze wetenschappen samen zouden worden onderwezen. In Istanbul kreeg hij al snel erkenning in intellectuele kringen en schreef hij artikelen voor kranten. Hij nam actief deel aan discussies over vrijheid en constitutionalisme, die in die tijd prominente onderwerpen waren in Istanbul en in het hele Ottomaanse Rijk. Nursi steunde het constitutionalisme met het argument dat het verenigbaar was met de islamitische principes.
Ondanks zijn inspanningen om te bemiddelen tijdens het incident van 31 maart 1909, werd hij vals beschuldigd en berecht door een krijgsraad. Na een heldhaftige verdediging werd hij echter vrijgesproken. Hierna verliet hij Istanbul en keerde terug naar het Oosten.
Zijn rol in de Eerste Wereldoorlog
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, was Said Nursi in Van. Hij vormde onmiddellijk een vrijwillig militieregiment bestaande uit zijn studenten en sloot zich aan bij het strijdtoneel in Oost-Anatolië tegen het binnenvallende Russische leger. Hij speelde een cruciale rol in de verdediging van de regio en veel van zijn studenten werden martelaren. Nursi zelf raakte gewond en werd gevangen genomen door de Russen terwijl hij het land verdedigde. Na bijna drie jaar als krijgsgevangene in Rusland te hebben doorgebracht, wist hij te ontsnappen en keerde hij via Warschau, Wenen en Sofia terug naar Istanbul.
Bij zijn terugkeer werd hij hartelijk verwelkomd door staatslieden en geleerden en werd hij benoemd in de Dar al-Hikmah al-Islamiyyah, een instituut dat werd opgericht om hedendaagse religieuze kwesties aan te pakken en anti-islamitische bewegingen tegen te gaan binnen het kader van islamitische principes.
Bediüzzaman gebruikte de inkomsten uit deze officiële functie om zijn boeken gratis te drukken en te verspreiden. Tijdens de bezetting van Istanbul speelde hij een belangrijke rol door de verspreiding van zijn pamflet Hutuvat-ı Sitte (Zes Stappen), dat de plannen van de geallieerde bezettingsmacht dwarsboomde. Hij vaardigde ook een tegen-fatwa uit tegen de fatwa die de Nationale Strijdkrachten in Anatolië tot rebellen verklaarde, waarmee hij de nationale bevrijdingsbeweging legitimeerde.
Zijn relatie met de nationale beweging
Door zijn bijdragen stond Bediüzzaman in hoog aanzien bij de Nationale Assemblee in Anatolië en werd hij herhaaldelijk uitgenodigd in Ankara. Uiteindelijk reisde hij eind 1922 naar Ankara en werd hij officieel verwelkomd in de Assemblee. Tijdens zijn verblijf merkte hij echter op dat het dominante politieke bestuur religie ongunstig benaderde. Als reactie schreef hij een 10-punten verklaring waarin hij de architecten van de nieuwe hervormingen aanspoorde om Islamitische symbolen en gebruiken te beschermen. Hij had ook verschillende ontmoetingen met Mustafa Kemal.
Ondanks het feit dat hem prestigieuze posities werden aangeboden zoals Oosters openbaar prediker, afgevaardigde en lidmaatschap van de raad van religieuze zaken, sloeg Bediüzzaman alle aanbiedingen af en keerde hij terug naar Van. Hij had geen connectie met de Sheikh Said rebellie en probeerde zelfs Sheikh Said van zijn acties af te houden toen deze zijn steun zocht.
Een man van vrede
Na de opstand werd Bediüzzaman uit zijn afzondering in Van gehaald en verbannen, eerst naar Burdur en daarna naar Barla, een dorp in Isparta. Daar begon hij zijn missie van “reddend geloof” door werken te schrijven die de grondbeginselen van het geloof verwoordden. Deze geschriften, die gezamenlijk bekend staan als de Risale-i Nur (Brieven van het Licht), wonnen snel aan populariteit onder mensen wier geloof werd bedreigd. Er zijn meer dan 600.000 handgeschreven kopieën van zijn werken.
De Risale-i Nur collectie
De Risale-i Nur collectie, die meer dan 6000 pagina’s beslaat, werd de hoeksteen van Bediüzzaman’s levensmissie. Ondanks voortdurende vervolging, toezicht en beproevingen zette hij zijn dienst met onwrikbare vastberadenheid voort. Zijn werken, geïnspireerd door goddelijke leiding, bieden logische en diepgaande antwoorden op de uitdagingen van de moderne tijd en bewijzen de waarheden van de Koran en zijn wonderbaarlijke aard.
Vandaag de dag wordt de Risale-i Nur in talloze talen gelezen in huishoudens over de hele wereld. De Risale-i Nur biedt tijdloze wijsheid en voorziet in de spirituele en intellectuele behoeften van de hedendaagse samenleving.
